به راستی چه وسعتی دارد این دوست داشتن !
اگر به خواسته ی قلبم هر گاه که لبریز این احساس می شدم
فریاد می زدم که چقدر بودنت را می خواهم
شاید گوش جهان کر می شد !
شاید مهر دیوانگی می زدندم و راهی ام می کردند به دیار مجنونین !
ترسیدم راهی ام کنند
و بعد از آن چطور در فراق تو تاب می آوردم !
وگرنه مرا چه بیم آن بود که فریاد زنم :
"دوستت دارم"
" مهربون"
پ.ن:به خاطر تو دوست خوب خوبم.
هوالمحبوب
هنگامی که عشق به شما اشارتی کرد،از پی اش بروید ،
هر چند راهش سخت و ناهموار باشد.
هنگامی که با بال هایش شما را در بر می گیرد ، تسلیمش شوید ،
گر چه ممکن است تیغ نهفته در میان پرهایش مجرو حتان کند .
وقتی با شما سخن می گوید باورش کنید ،
گر چه ممکن است صدایش رویاهاتان را پراکنده سازد ،
همان گونه که باد شمال باغ را بی بر می کند.
زیرا عشق همان گونه که تاج بر سرتان می گذارد ، به صلیبتان می کشد .
همان گونه که شما را می پروراند ، شاخ و برگتان را هرس می کند .
همان گونه که از قامتتان بالا می رود و نازک ترین شاخه هاتان را
که در آفتاب می لرزند نوازش می کند ،
به زمین فرو می رود و ریشه هاتان را که به خاک چسبیده اند می لرزاند.
عشق ، شما را هم چون بافه های گندم برای خود دسته می کند.
می کوبدتان تا برهنه تان کند.
سپس غربالتان می کند تا از کاه جداتان کند.
آسیابتان می کند تا سپید شوید.
ورزتان می دهد تا نرم شوید.
آ نگاه شما را به آتش مقدس خود می سپارد
تا برای ضیافت مقدس خداوند ،نانی مقدس شوید..
"جبران خلیل جبران"
به نام خدایی که در همین نزدیکی هاست
امروز بحث کلاس بحث جالبی بود
موضوع اتفاق های به ظاهر ناگوار و ناراحت کننده ی زندگی بود که در آخر ختم به خیر می شد !!
همه چیز مهیا بود
کارت دعوت ، مهمان ها ، تالار ، لباس عروس ، آرایش گاه و....
همه چیز به بهترین صورت پیش رفته بود
و او با فکر این که فردا شب زیبا ترین
لحظات زندگی اش سپری خواهد شد به خواب رفت ...
و اما صبح ،
اتفاقی بر تمام رویاهای دختر خط سیاهی کشید....
به شدت مریض شده بود...
تشخیص دکتر حداقل سه روزبستری شدن بود...
دختر می اندیشید با خود:
او که در سال به ندرت بیمار می شد...
چگونه یک شب او را این چنین بیمار کرده بود...؟!
چطور باید همین امروز همه چیز خراب می شد....
او بااشک تمام رویای زیبایش را می شست...
خدایا چرا باید چنین می شد؟به کدامین گناه شایسته این مجازات بودم؟
ماجرای خود را باز گفت و علت گریه ی او را پرسید
زن درد مندانه پاسخ داد :
بعد از چندین سال زندگی با داشتن دو فرزند
همسرم قصد ازدواج با دختر جوانی را دارد.......
بعد از کمی صحبت کردن
دختر خود را در میان حرف های زن پیدا کرد...او همان دختر جوان بود!!!!
اشک های اعتراضش ، صورت ظریفش را می سوزاند.....برخاست
و در برار مهربان ترین مهربانان به خاک افتاد و سجده ی شکر به جا آورد...
مهربون
با همه بی سر وسامانی ام
باز به دنبال پریشانی ام
دل خوش گرمای کسی نیستم
آمده ام تا تو بسوزانی ام
آمده ام با عطش سالها
تا تو کمی عشق بنوشانی ام
حرف بزن،حرف بزن،ابر مرا باز کن
دیر زمانی است که بارانی ام...
محمد علی بهمنی
ای خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست
به هوای سر کویش پر و بالی بزنم
مگر همان روز عهد نکردیم که جز در هوای تو پر نزنیم !
مگر نگفتیم که تا همیشه پرنده می مانیم !
پس این همه در بند خاک بودن چه رسمی است !
چه خوب می شد اگر سنگینی بال هایمان را احساس می کردیم !
این طور شاید یادمان می آمد آسمانی هم هست !
شاید گاهی آن شوق نهفته در قلب هایمان سرکی می کشید ؛
و وادارمان می کرد پنجره را باز کنیم !
پنجره را باز کنیم شاید پرواز پرنده ای یادمان بیاورد که از جنس آسمانیم !
شاید یادمان می آمد
آن سوگند غفلت زده را !!
شنیدم
شاپرکی میگفت
زندگی فرصت پرواز است !
ومن چه ساده گمان می کردم
او تنها... سوخته بال دیروز است !!!
..........
من امشب خسته تر از هر روزم !
.......
رنگین کمان رویایم خاکستری شد
باید یادش دهم آسمان هر روز بارانی نیست !!
..........
ومن امشب به اندازه ی یک غم کوله بارم پر از حقیقت شد !
......................
باید بگردم به دنبال شقایق ها...
سهراب می گفت :
تا شقایق هست زندگی باید کرد .
پ.ن :خوشحالم که خودم می نویسم !!!